GOLHA..............گلها

ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺳﺮﺩ ﺳﺮﺩ،ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺎ ﺩﻭﺭﻩ ﮔﺮﺩ،ﺩﺍﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ: ” ﮐﻬﻨﻪ ﻗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﺩﺳﺖ ﺩﻭﻡ، ﺟﻨﺲ ﻋﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﮐﻮﺯﻩ ﻭ ﻇﺮﻑ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﮔﺮ ﻧﺪﺍﺭﯼ، ﺷﯿﺸﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ” ،?ﺍﺷﮏ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺴﺖ،ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪ، ﺑﻐﺾ ﺍﺵ ﺷﮑﺴﺖ،ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﯿﺴﺖ،ﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺷﮑﺮﺕ، ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ؟!!!?ﺳﻮﺧﺘﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﭘﯿﺮ ﺑﻮﺩ،ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ، ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺩﻟﮕﯿﺮ ﺑﻮﺩ،ﺑﻮﯼ ﻧﺎﻥ ﺗﺎﺯﻩ ﻫﻮﺵ ﺍﺵ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ،ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻫﻢ، ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻮﺩ،ﺻﻮﺭﺕ ﺍﺵ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻟﮏ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ،ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺵ ﺭﻧﮓ ﺍﺵ، ﺗﺮﮎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ،ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﻧﮓ ﺩﺭﺷﺖ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ،ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ… ، “?ﺩﻭﺭﻩ ﮔﺮﺩﻡ، ﮐﻬﻨﻪ ﻗﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﺩﺳﺖ ﺩﻭﻡ، ﺟﻨﺲ ﻋﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﮐﻮﺯﻩ ﻭ ﻇﺮﻑ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﮔﺮ ﻧﺪﺍﺭﯼ، ﺷﯿﺸﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﻡ،ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺑﯽ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺩﻭﯾﺪ،ﮔﻔﺖ: ” ﺁﻗﺎ، ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﯾﺪ؟?(؟) GOLHA..............گلها...

نوبهار است در ان کوش که خوشدل باشیکه بسی گل بدمد باز و تو در گل باشیمن نگویم که کنون با که نشین و چه بنوشکه تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشیچنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولیوعظت ان گاه کند سود که قابل باشیدر چمن هر ورقی دفتر حالی دگر استحیف باشد که ز کار همه ی غافل باشینقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزافگر شب و روز دراین قصه مشکل باشیگر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوسترفتن راحت بود ار واقف منزل باشیحافظا گر مدد از بخت بلندت باشدصید ان شاهد مطبوع شمایل باشیحافظ GOLHA..............گلها...

من همان نایم که گر خوش بشنویشرح دردم با تو گوید مثنوییک نفس دردم ، هزار آواز بینروح را شیدایی پرواز بینمن همان جامم که گفت آن غمگساربا دل خونین، لب خندان بیارمن خمش کردم خروش چنگ راگر چه صد زخم است این دلتنگ رامن همان عشقم که در فرهاد بوداو نمی دانست و خود را می ستودمن همی کندم نه تیشه، کوه را،عشق شیدا می کند اندوه رادر رخ لیلی نمودم خویش راسوختم مجنون خود اندیش رامی گرستم در دلش با درد دوستاو گمان می کرد اشک چشم اوستهوشنگ_ابتهاج GOLHA..............گلها...